Naxos: ongerepte natuur en puur genieten!

Vrijdag 3 juni
Om negen uur vertrokken we vanuit Nafplion voor een flinke reisdag naar Naxos. Allereerst gingen we langs Epidaurus (wat in het Grieks als Epidavros wordt uitgesproken). Hier ligt een beroemd amfitheater, die grotendeels nog intact is (en niet gesloopt tijdens de vele invasies in het verleden). In de zomer worden er zelfs nog voorstellingen gehouden! Men heeft geen microfoon nodig, want als je op de middenstip gaat staan hoor je jezelf galmen door het theater en kun je dit bovenaan het theater nog horen. Ook was Epidaurus vroeger een stad waar je naartoe ging om genezen te worden. De god Asklepsios is de god van de geneeskunde en werd afgebeeld met een stok met een slang eromheen. Een symbool dat wij hedendaags nog kennen in de geneeskunde.

Vervolgens reden we langs het Kanaal van Korinthe. Een bizar gezicht, want het is enorm diep (89 meter diep van straat tot de zee) en enorm smal (27 meter op het breedste punt). Het kanaal zelf is 6,4 meter lang (maar afstand vertekent als je er zelf staat, het lijkt veel korter!). Het kanaal is een afsnijroute van de Egeïsche Zee en de Ionische Zee. De andere route is om de Peleponese heen waar altijd slecht en onvoorspelbaar weer is. Vroeger trokken ze de boot die zes kilometer over het land heen, zo erg was het! Ze zijn negen jaar bezig geweest om het kanaal te graven (gelukkig niet met een lepel :D).

Om half zes vertrok de boot van Pireaus (bij Athene) naar Naxos. Deze boot deed er zes uur over om op Naxos te komen (na eerst een tussenstop te maken op Paros). Dat was wel een klein beetje afzien ;) Na zo’n lange dag ben je moe en echt slapen kan niet op een gevlochten stoeltje op de boot. Maar het uitzicht was prachtig, langs de vele eilanden die Griekenland rijk is (schijnen er 6000 te zijn (!) waarvan ruim 200 bewoond). Om half een kon ik eindelijk mijn oogjes dicht doen (voor een ochtendmens is dat heel laat, haha :D).

Zaterdag 4 juni
Naxos, een van de eilanden van de Cycladen. Een rustig eiland dat nog niet door de massatoeristen is ontdekt (er komen geen cruiseschepen en er is geen internationaal vliegveld) en grotendeels leeft van de export van landbouwproducten.

In de ochtend zijn mijn moeder en ik gaan wandelen door het oude stadje van Naxos Town (ook wel Choria genoemd). Dat is lekker dwalen door de kleine steegjes. Gelukkig komt uiteindelijk elke weg wel ergens uit, maar je huis vinden daar lijkt me niet makkelijk.

Aan de haven hebben we lekker wat gedronken en geluncht. En vervolgens door naar het strand, want ik had mijn eerste windsurfles! Hiervoor werd een speciale lagune gebruikt, een mooie inham van de zee met een diepte van gemiddeld één meter. Ik kreeg een charmante Franse instructeur die mij ging uitleggen hoe alle onderdelen van de uitrusting heten, hoe ik op mijn plank moest springen en het zeil moest hijsen om vervolgens te kunnen surfen. Dat ging wat onwennig, want het vereist een flinke balans. Volgens de instructeur was ik een natuurtalent :D en ik ben slechts een paar keer gevallen, haha! Ik had er veel lol in en vond het zeker voor herhaling vatbaar (to be continued!)

Daarna hebben we nog tot een uur of zeven aan het strand gelegen. En voor de mensen die denken dat ik na al die strandmiddagjes enorm bruin ben... helaas! Ik smeer me te goed in met zonnebrand, waardoor het bruin worden wat langzaam gaat (maar waardoor ook verbranden wordt vermeden).

Voor het avondeten had ik Tripadvisor geraadpleegd. Dit was de eerste avond dat we zonder de groep gingen eten en ik had een van de beste tentjes van het eiland uitgezocht (Scoriocco). Het smaakte enorm goed en dat wist ook de lokale bevolking en de andere toeristen. Mensen stonden in de rij voor het restaurant, terwijl het restaurant aan de overkant aardig leeg bleef. Oeps.

Zondag 5 juni
Onze reisleidster had vandaag een tour over het eiland georganiseerd. Met onze eigen bus voor de dag zijn we langs verschillende plekken gereden. Als eerste kwamen we langs Demeters Sanctuary, een tempel voor Dimitra, godin van de landbouw. Vervolgens reden we langs de Kitron Distillery. Kitron is een lokalelikeur, gemaakt van de bladeren van een citrusplant. Natuurlijk met veel suiker, dus het smaakt zoet en fris tegelijk (ik heb natuurlijk geproefd, de vijf zat tenslotte in de klok ;) ). Daarna stopten we bij Panagia Drosiani, een byzantijnse kerk uit de 6e eeuw.

Met de lunch streken we neer in het plaatsje Appollonas, waar we naast lunchen ook konden zwemmen in de zee. Na een heerlijke octopus salade (laat het woordje salade maar weg, het was octopus met dressing, haha) ben ik meteen in de zee gesprongen om af te koelen. Heerlijk! Ik geniet zo enorm van de temperatuur en de zon hier. Niet bedenken wat je elke dag aan moet doen afhankelijk van het weer, maar gewoon korte broek met een shirtje of met een bikini lekker aan het strand liggen. En dan die prachtige uitzichten hier, met de wind door je haren de natuur in staren. Jaja, het is wel duidelijk, ik geniet :)

Na de zwemstop reden we nog langs een bizar standbeeld van Dionysos (de godin van de wijn) van zo’n 13 meter lang en 80 ton zwaar. Standbeeld is het verkeerde woord. Het is een uit de rotsen gehakt beeld, wat vervolgens niet staat maar ligt omdat het te zwaar was om overeind te zetten :D De bustour eindigde vervolgens weer in Naxos waardoor we in acht uur toch een hoop van het eiland gezien hebben.

In de vroege avond gingen we eten bij Nostimon Hellas (dat bleek de nummer één van Tripadvisor te zijn hier in de stad) en het was weer heerlijk. De Griekse keuken is echt om te smullen. Bovendien kregen we (zoals heel vaak hier) een toetje van het huis. Dit keer geen fruit of cake, maar raki en masticha. Raki vind ik niet zo lekker (heel sterk), maar masticha is raki met hars (!) en suiker, dus dat smaakte lekker zoet. Daar werd de avond wel gezelliger op, haha ;) Vervolgens gingen we met zijn viertjes nog een cocktail drinken aan de haven om de avond af te sluiten en kon ik bijna rollend naar huis ;)