Kreta: meer dan alleen Chania!

Donderdag 9 juni
Er is er een jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat is mama :D
Na het ontbijt verzamelden we met de hele groep beneden om het programma door te spreken van de laatste paar dagen. Mama’s stoel was versierd met ballonnen en er werd een tweede keer voor haar gezongen. De hele groep had meegedaan met een kadootje en zo werd mama getrakteerd op twee lokale (Santorini) Griekse wijnen en nootjes.

Vandaag was haar dag, dus ik zou met haar mee op pad gaan! Dat betekende een (voor mij) rustig dagje (zonder gekke actieve activiteiten, haha) en een wandeling door de oude stad van Chania. Het ligt aan een kleine haven waar je prachtig uitzicht hebt op een deel van de stad, de oude vuurtoren en enorm veel zee. Langs de haven zitten heel veel restaurantjes en nadat we heel veel gelopen hadden door de stad en allerlei winkeltjes hadden bekeken, zijn we hier neergestreken bij een restaurant (Amfora) wat er gezellig en goed uitzag. We hadden een mix van voorgerechtjes, wat ons goed heeft gesmaakt.

Ondertussen was het al bijna het einde van de middag en dus gingen we nog even langs het hotel om onze zwemspullen te halen en vervolgens naar het strand van Chania. Daar hebben we nog heerlijk twee uur in de zon kunnen liggen en in de zee kunnen zwemmen. Die is hier overal in Griekenland trouwens best koud, haha. Gelukkig niet zo koud als in Nederland, maar het kost wel een zielige zeehond geluid om in het water te springen ;)

’s Avonds had Christine (onze reisleidster) een prachtig restaurant gevonden om te eten, Mesostratos. Het was een tot restaurant omgebouwd venetiaans pakhuis, wat een bijzondere sfeer gaf. Mama en ik deelden zoals gewoonlijk een paar gerechtjes met elkaar (zo kun je meer dingen proeven) en weer hadden we gerechten die we tijdens de afgelopen zeventien dagen nog niet hadden gegeten! Gegrilde oesterzwammen, malse kip met lokale kaas en een ‘boureki’, een courgette taart in laagjes opgebouwd uit gegrilde plakjes courgette, kaas en deeg. Heerlijk! Als toetje had Christine voor gebak gezorgd en mocht mama zelfs kaarsjes uitblazen! Wat een prachtige dag!

Vrijdag 10 juni
Om meer van het eiland te zien had Christine een minivan gehuurd en hebben we met zijn zevenen de hele dag rondgereden door Kreta (aan de oostkant van de Samaria kloof). We kregen een enorm schattige buschauffeur die de hele dag met een blije glimlach (en moessie, of was het een jenja (=piratenbaard)?) heeft rondgelopen.

We zijn van Chania vertrokken om door het Witte Gebergte naar het zuiden te rijden. Ze hebben hier wel gekke plaatsnamen. Zo kwamen we ‘Omalos’ tegen (weet iemand of Opalos ook bestaat?), haha. We hebben verschillende fotostops gemaakt omdat het uitzicht zo adembenemend was. Veel bergen, schattige bergdorpjes, kloven, vlaktes en zee. Ook kwamen we onderweg veel ‘katzikis’ tegen, een soort tzatziki maar dan op pootjes ;) (het zijn geiten).

Het gebied hier heet ‘Sfakia’ en is het wilde westen van Kreta. Het is een gemeenschap die alle regels aan hun laars (slippers?) lapt en elke man heeft hier een geweer! Blijkbaar hebben ze een vete met alles en iedereen en schieten ze graag op vreemden en verkeersborden. Kreta is pas sinds begin 1900 onafhankelijk en is daarvoor steeds door een ander testosteronbommetje veroverd. Ze voelen zich ook niet echt Grieks, maar Kretens. In dit gebied is dat nog eens versterkt en durft zelfs de belastingdienst hier niet te komen ;) Dat is ook weer een bijzonderheid: de belastingdienst controleert hier de winkels en horeca door als toerist verkleed te gaan. Bedrijven moeten namelijk bij elke transactie een bonnetje geven en als ze dat niet doen zijn ze strafbaar. Maar niet alleen het bedrijf, ook de toerist krijgt dan een boete. Dit schijnt echt een enorm ding te zijn op de eilanden in de zomer.

Na een stop in Chora (de hoofdstad van Sfakia) zijn we doorgereden naar Frangokastello. Een schattig kustplaatje met een kasteel. Hier hebben we geluncht en gezwommen. Nou ja, we, volgens mij ben ik de enige die elke keer het water induikt, haha. Vervolgens gingen we via een andere route weer terug naar het noorden en eindigden we in Rethimnon. Vergane glorie als je het mij vraagt. De stad is niet heel bijzonder, maar nu vind ik steden al gauw minder leuk als je ook zulke prachtige natuur hebt!

Pas rond zeven uur waren we weer terug in Chania en konden we ons gauw omkleden voor het avondeten. We gingen naar een visrestaurant aan het strand, dus er moest ook vis gegeten worden. Mama had ‘shrimps saganaki’ en saganaki is schijnbaar een specifieke manier van bereiden in een pannetje. Mij valt het op dat het dan altijd bereid wordt met kaas ;) Het is wel een aanrader trouwens, mocht je ooit in Griekenland komen! Ik had een visschotel met verschillende soorten inktvis, octopus en kleine visjes. Inktvis is heel lekker als het goed bereid is (dan is het dus helemaal niet taai)!

Zaterdag 11 juni
Alweer de laatste volle dag van deze reis, boehoe :( Deze vakantie leek echt eindeloos te duren! Wat een heerlijk gevoel. Steeds wakker worden met het gevoel: ik heb nog steeds vakantie, en, de zon schijnt alweer vandaag :D

Alleen was het wel vroeg wakker worden vandaag, want om negen uur vertrok de lokale bus naar Ellafonisi, waar we ook nog naar toe moesten lopen. Ellafonisi is een soort bounty strand met heel helder blauw water, dus dat klonk als een prachtige afsluiter van de vakantie.

Na een busrit van anderhalf uur door de bergen hadden we een uur of vijf om ons te vermaken in Ellafonisi. Het is niet echt een dorpje, maar meer een natuurgebied met allemaal kleine baaien met prachtig helder water. Het leek wel een tropisch eiland :D We hebben heerlijk op een strandbedje gelegen en in het water gezwommen. Had ik me nog wel braaf ingesmeerd van top tot teen, ben ik toch nog verbrand... op mijn onderarmen?! Bijzonder. Dus. Nu ben ik toch nog een beetje bruin, haha ;)

De lokale bus bracht ons ook weer netjes terug. Heel bijzonder rijden trouwens, want je gaat door de bergen waar de bus soms net onder de overhangende rotsen past en bij elke smalle bocht (dat zijn er nogal wat) toetert voor tegemoetkomend verkeer. Maar de buschauffeur heeft ons veilig naar Chania gemanoeuvreerd.

Voor het laatste avondmaal heeft Christine weer een prachtig restaurant uitgezocht (To Xani) met allemaal Kreteense gerechten met lokale ingrediënten. Naast heerlijk gegeten ook heerlijk gedronken met raki en rakomelo (raki met honing) als toetje. Ondersteund door Griekse live muziek hebben we het heel gezellig gehad. Een prachtige afsluiter van een prachtige reis :)